Önce rüyalarında görmeye başlıyorsun. Başta endişeleniyorsun. Arayıp sormak geliyor içinden, yapamıyorsun. Yapamazsın ki! Rüyaların tekrara sarıyor. En azından rüyalarına giriyor diye seviniyorsun. Günlerce düşünebildiğin tek şey o. Ona ulaşabileceğin her yerden uzak da olsa ulaşmaya çalışıyorsun. Boşa! Sonra bir gün çıkıyorsun evden dışarı eskiyi, onu düşünüyorsun. Gariptir ya, karşına çıkıyor. Sapasağlam canlı canlı karşında. Gözden uzaklaşana kadar eski hayranlıkla izliyorsun. Sonra o gidiyor. Arkasından bakıyorsun. Devamında ne olacak biliyor musun? Düzenin şaşacak. Beyninin içi onun adını, hikayelerinizi sayıklayan kocaman bir hoparlör olacak. Aldın yine başına belayı. Hadi bakalım bir unutma evresi daha. Asla atlatamadığın...