Unutmak kabus bazen, bazen hediye.

Unutacağın varsa unut, ödüllendir kendini.

Bağrışmalarımızı unut. Ayılıp bayılmalarımızı, kötü sözleri unut öfkeyle savurduğumuz.

Mesafelere takılıp sarılamayışımızı unut.

Zamanı unut.

Olanları olamayanları ve olamayacakları.

Kadere hükmedip seni alamayışımı unut.

Parkları unut.

Ağaçları ve teşebbüs ettiğim yalanları.

Söylediğin yalanları unut, söylediğim yalanları.

Düş hepsini hafızanın bakiyesinden. Artanları hatırla.

Uğruna yazdığım şiirleri hatırla.

Bırakıp bırakıp başladığım sigarayı hatırla.

İçlenip içlenip, hiçbir yere sığamayıp, sesinin gölgesine sığınışlarımı hatırla.

Bir akşam aynı anda, telefonda muazzam bir ağrıyla ağladığımızı hatırla.

Tamam istiyorsan unut beni ama geriye kalanları hatırla.

Seni sevdim.

Gök girip kızıl çıkan bir kılıç gibi; başlarda mahcup, sona doğru şiddetli.

Beni sana doğurdu anam.

Başka her şeyi unut, bunu unutma.

Beni unutma…